wśród stanów w pediatrycznej Amedyce wymagającej opieki w nagłych wypadkach, niedrożność jelit z powodu wady wrodzonej jest jednym z najczęstszych. Atrezje, zwężenia, duplikacje jelitowe, pierścieniowa trzustka i niedrożność smółki otrzymały znaczną uwagę w literaturze chirurgicznej, pediatrycznej i radiologicznej. Volvulus z midgut, mimo że wymaga największej wyprawy w leczeniu, rzadziej był przedmiotem raportów. W podręcznikach chirurgii dziecięcej (Gross, 7; Swenson, 12) i w kilku autorytatywnych dokumentach (Ladd, 8; Mcintosh, 9; Gardner, 6; Dott, 4; Del Junco, 3), ale zdjęcia kliniczne i radiologiczne, a zwłaszcza potencjalnie katastrofalny charakter tego stanu, nie są tak powszechnie uznawane, jak muszą być, jeśli wyniki mają być lepsze. W niniejszym artykule omówione zostaną podstawowe aspekty rozwoju oraz przedstawione zostaną wyniki badań klinicznych i radiograficznych w 36 przypadkach zaobserwowanych w Szpitalu Dziecięcym w Denver w ciągu ostatnich piętnastu lat. Nie uwzględniono przypadków przewlekłej częściowej niedrożności dwunastnicy z pasm związanych z malrotacją i możliwym przerywanym volvulusem.
anatomia patologiczna
midgut to część jelita dostarczana przez górne naczynia krezkowe. Rozciąga się od dystalnej dwunastnicy do śródstopia. Volvulus Midgut występuje w wyniku malfixation jelita grubego i podstawy krezki jelita cienkiego. Okrężnicy i jelita cienkiego są następnie swobodnie obracać się na górnej osi krezki; gdy skręcić wystarczająco daleko, jelita staje się zablokowany. Przy dalszym dokręcaniu może wystąpić niedrożność naczyń i zawał.
podstawy rozwoju malrotacji i malfixacji midguta zostały po raz pierwszy opisane przez Malla w 1898 roku. W 1923 Dott (4) zastosował tę wiedzę do klinicznego problemu volvulus i niedrożności jelit. Gross (7) i Swenson (12) dają doskonałe recenzje rozwoju deformacji. Zasadniczo, na początku życia embrionalnego jelito jest prostą rurką z płaską krezką grzbietową (Fig. 1 lit.a). Gdy wyrasta z jamy brzusznej, wybrzusza się przednio do pępka płodu. Po ośmiu tygodniach wykonał jedną pętlę, obracając się o około 90° w lewo. Po kilku tygodniach wraca do brzucha i obraca się ponownie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aż obróci się o około 180°. Obszar dwunastnicy przechodzi na lewo od linii środkowej za naczyniami krezkowymi, podczas gdy jelito ślepe obraca się w prawo i ostatecznie opada do prawego dolnego kwadrantu. Krezka zostaje ustalona od więzadła Treitza do prawego dolnego kwadrantu, a okrężnica osiąga swoje normalne załączniki (rys. 1, B). Beattie (1) sklasyfikował warunki maldevelopmental w zależności od stadium, w którym wystąpiła wada. Tak więc omphalocele wynika z niepowodzenia regresji jelita z pępka w pierwszym etapie.
Leave a Reply