Sarojini Naidu, jedna z najważniejszych postaci w walce o niepodległość Indii, była aktywistką polityczną i poetką, której prace przyniosły jej miano “Słowika Indii”.
urodziła się w Bengalskiej rodzinie uczonych i poetów w Hyderabadzie 13 lutego 1879 roku, była zwolenniczką Mahatmy Gandhiego i jego idei Swaraj lub samorządności. Naidu był najstarszym z ośmiorga rodzeństwa. Jej matka Barada Sundari Devi Chattopadhyay była poetką, która komponowała wiersze w języku bengalskim, podczas gdy jeden z jej braci Harindranath był poetą, dramaturgiem i aktorem.
Sarojini Naidu zmarł z powodu zatrzymania akcji serca 2 marca 1949 roku w Lucknow.
oto kilka interesujących faktów na temat “Słowika Indii”:
Naidu dołączyła do indyjskiego ruchu niepodległościowego po rozbiorze Bengalu w 1905 roku, gdzie poznała innych przywódców, takich jak Gopal Krishna Gokhale, Rabindranath Tagore i Mahatma Gandhi.
zaczęła pisać w wieku 12 lat, a jej sztuka Maher Muneer, napisana w języku perskim, zaimponowała ówczesnemu Nawabowi z Hyderabadu.
jej pierwszy zbiór wierszy, nazwany Złotym progiem, został opublikowany w 1905 roku i zawierał wstęp Arthura Symonsa.
w wieku 19 lat zakochała się w Paidipati Govindarajulu Naidu i po ukończeniu studiów wyszła za niego za mąż.
w 1925 r.została przewodniczącą Indyjskiego Kongresu Narodowego, a w 1930 r. uczestniczyła w Satyagraha. Przewodniczyła także Kongresowi Wschodnioafrykańskiemu w RPA.
inspirujące cytaty
aby ugasić moją tęsknotę pochyliłem się nisko/ przy strumieniach duchów pokoju, które płyną / w tym magicznym lesie w Krainie snu.
chcemy głębszej szczerości motywu, większej odwagi w mowie i gorliwości w działaniu.
wielkość kraju leży w jego nieśmiertelnych ideałach miłości i poświęcenia, które inspirują matki rasy.
w uświęconym spokoju, zapomnianym jeszcze. Gorliwego serca, które spieszy zapomnieć o starych tęsknotach w spełnianiu nowych pragnień.
Słuchaj głosu, który woła, do mojego serca w głosie umysłu.
Leave a Reply